Shkurt 2024. Garda Revolucionare Islamike, e njohur si Pasdaran, organizon një stërvitje duke përdorur sisteme raketore me rreze të mesme dhe të gjatë veprimi. Nga një zonë në shkretëtirë ata lëshojnë katër Zolfaghar (me rreze 700 km), tre Haxhi Qasem (1400 km), po aq Kheybar (1450 km), Emad (1750 km) dhe Ghadr (2000 km).
Televizioni shtetëror iranian filmoi shpërfaqjen e forcës nga ana e ushtrisë vendase. Nuk ishte një manovër e zakonshme luftarake dhe kishte një kuptim simbolik. Transportuesit duhet të godisnin një zonë ku janë rindërtuar hangarët për të përfaqësuar bazën Nevatim, në Izraelin jugor, një ambient që pret avionët luftarakë F35. Pak rëndësi ka që për Zolfaghar-in shteti hebre është shumë larg dhe nuk dihet nëse testi i dimrit ishte i suksesshëm, por ajo që ndodhi më pas është më e qartë.
Mbrëmja e së shtunës. Nis operacioni “Premtimi i mbajtur”, hakmarrja e paralajmëruar iraniane për vrasjen e oficerëve të lartë në Damask.
Pasojat dihen: mburoja “Iron Dome” së bashku me ndihmën e aleatëve bllokoi shumicën prej 300 dronëve. Sukses i madh, falë kombinimit të sistemeve: Shigjeta izraelite 3 dhe ato amerikane (përfshirë pajisjet në anijet në Mesdhe dhe Detin e Kuq); Avionët amerikanë, britanikë, francezë dhe jordanianë që fluturojnë vazhdimisht për të ndalur valën e sulmit; bashkëpunimi i inteligjencës saudite dhe të Emirateve; rrjeti i sensorëve dhe radarëve që i kanë mbajtur në sy Ajatollahët prej kohësh.
Koalicioni i përzier, me ide dhe synime të ndryshme, funksionoi. Dërgoi një sinjal në Teheran dhe demonstroi se ombrella ishte e mjaftueshme.
Medalja e efikasitetit ka, si gjithmonë, anën tjetër. Megjithatë, pesë raketa balistike tejkaluan rrjetën e hekurt të Izraelit dhe goditën Nevatimin, duke dëmtuar një transportues C 130, një pistë dhe një hangar. Megjithatë, katër të tjera arritën në një bazë të dytë, në Negev, ndërsa dhjetëra raketa të tjera ngecën larg kufijve të shtetit hebre, ndikuar nga problemet teknike.
Hendeku në sistemin mbrojtës nuk i pakëson rezultatet e mira të arritura së bashku, por paraqet një paralajmërim. Iranianët kishin hedhur hipotezën për shënjestrimin e Nevatimit dhe e kishin lënë të kuptohej me manovrën e dimrit. Më në fund u përpoqën ta bënin dhe ia dolën. Shpërthimet hapën kratere por baza mbeti funksionale dhe IDF-ja u kujdes menjëherë të tregonte xhenierët në punë për të mbuluar vrimat.
Për “duelin” e radhës nuk përjashtohet që Garda Revolucionare të shtojë numrin e dronëve dhe raketave për të detyruar kundërshtarët e tyre të zgjerojnë mbrojtjen. Ka po aq të ngjarë që të rritet edhe sasia e raketave balistike, të cilat janë më të vështira për t’u ndalur. Iranianët do të marrin parasysh atë që nuk funksionoi dhe ndoshta do të provojnë përsëri. Me pasoja të paparashikueshme.
Historia e konflikteve të Lindjes së Mesme i kujton të gjithëve se nuk ka armë “absolute”, bastione të pakapërcyeshme, teknologji të pathyeshme. Vetë Izraeli e zbuloi këtë në rrugën e vështirë më 7 tetor, për habinë e Hamasit. Për këtë arsye, diplomatët dhe vëzhguesit sugjerojnë që të mos merret lehtë armiku. Qoftë me kamuflazh guerril, qoftë uniformë të Gardës Revolucionare.
